Учебникарската дејност во Македонија

Предлози за идниот литературен јазик

• да се формира заеднички, бугарско – македонски јазик, кој ќе содржи подеднакво црти од двата јазика, застапувано од Партенија Зографски;
• да се формира посебен македонски литературен јазик, одделен од бугарскиот, гледиште кое било застапувано од Ѓорѓија Пулевски.

• „Речник од четири јазика“ (1873),
• „Речникот од три јазика“(1875) (Извадок од „Тријазичникот“: Што се велит народ? – Народ се велит људи који се од еден род и који зборувајет еднаков збор и који живувајет и се другарат еден со други и који имејет једнакви обичаји и песни и весеља. Тие људите ји викајет народ, а место во које живуват народ се велит отчество од тој народ. Така и Македонците се народ и местово нивно је Македонија.), каде јасно ја изразува идејата за посебноста на македонскиот народ;
• стихозбирката „Македонска песнарка“(1879), која содржи три лични и повеќе народни песни;
• првата граматика на македонскиот народ „Слогница речовска“ (1880) и
• обемната и значајна историја „Славјано-македонска општа историја“(1892) завршена непосредно пред неговата смрт.

Други учебникари