- Поделба на согласките според нивната звучност:
звучни Б В Г Д Ѓ З Ж Ѕ Џ /
безвучни П Ф К Т Ќ С Ш Ц Ч Х
(сонанти: Ј, Р, Л, Љ, М, Н, Њ)
Звучните и безвучните согласки во македонскиот јазик се во парови (секоја звучна си има безвучен парник), освен Х кое е безвучно. Сонантите се позвучни од звучните согласки и им се доближуваат на самогласките.
Поделбата на звучни и безвучни согласки е важна за гласовните промени.
Кај едначењето по звучност, кога во зборот ќе се најдат две согласки една до друга различни по звучност тие се изедначуваат.
На пример: близ + ка = блиска; гос + ба = гозба.
Зборовите, со гласови изедначени по звучност, така се изговараат и така се пишуваат.
Кај обезвучувањето на согласките на крајот од зборот имаме обезвучување само во изговорот.
На пример:
се пишува – леб; се изговара – леп;
се пишува – град; се изговара – грат;
мраз – мрас;
грав – граф;
еж – еш.
Секоја звучна согласка на крајот од зборот се изговара како нејзиниот безвучен парник.
- Забелешка: за да знаете како да го напишете, ако се двоумите, членувајте го зборот: леб – лебот, град – градот; тогаш јасно се слуша звучната согласка.
Од темата ФОНЕТИКА, прочитај и за:
- Фонетика – наука за гласовите
- Фонологија – наука за фонемите
- Поделба на гласовите (самогласки и согласки)
- Говорни органи
- Гласовни промени
- Едначење по звучност
- Обезвучување на крајот од зборот
- Замена (редување) на гласовите
- Испуштање (елизија) на гласовите