Зборообразување е лингвистичка дисциплина што се занимава со начини на формирање и изведување нови зборови.
Предмет на проучување е зборот, но не во негова граматичка (морфолошка или синтаксичка смисла), туку во неговата значенска (лексичка) смисла.
Обновувањето на лексичкиот фонд се врши на два начина:
а) со образување нови зборови врз основа на веќе постојните;
б) со примање туѓи зборови и нивно адаптирање.
Зборообразувањето е во тесна врска со морфологијата бидејќи ја проучува структурата на зборовите. Разиката е во тоа што морфологијата ги проучува зборовите во нивната морфемска структура, нивната можност за делење на најмали семантички елементи, а зборообразувањето го проучува аспектот на нивното образување во релација со зборовите од кои се образувани.
Начини на образување нови зборови
Се изделуваат четири основни начини на зборообразување:
- Лексичко-семантички начин
Лексичко-семантичкиот начин на зборообразување претставува промена на основното значење на зборот, т.е. формирање ново значење на веќе постоечкиот збор. Тоа е долг процес од кој како краен резултат се создаваат еден вид хомоними и со тоа се збогатува зборовниот фонд на јазикот.
- Лексичко-синтаксички начин
Лексичко-синтаксичкиот начин на зборообразувањето (или срастување) претставува формирање сложени зборови.
На пример: времеплов, дрворед, сенокос, виножито и други.
- Морфолошко-синтаксички начин
Морфолошко-синтаксичкиот начин на зборообразување (или синтаксичка конверзија) е формирање нови лексички единици со преминување на зборот од една во друга зборовна група без додавање зборообразувачки елементи.
На пример: работи (глагол и именка). Тој работи на нива. Многу работи изнесува на пазар.
- Морфолошки (афиксен) начин
Морфолошкиот начин е создавање нови зборови врз основа на постојните со помош на зборообразувачки морфеми (афикси).
На пример, од глаголот лета може да образуваме цела група зборови со афикси: летна, залета, долета, прелета, летка итн.